- Μαρωνίτες
- Χριστιανική αραβική κοινότητα. Ο πρώτος πυρήνας των Μ. δημιουργήθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Μάρωνα, ηγούμενο μίας κοινότητας αφιερωμένης στη μυστική και ασκητική ζωή στα βουνά του Λιβάνου. Αυτή η μονή, η οποία αποτελούσε κέντρο των αγώνων εναντίον των Ιακωβιτών της Συρίας, αποδέχθηκε τον μονοθελητισμό (7ος αι.) και αναδείχθηκε σε επισκοπή. Οι Μ., που διεκδικούσαν την ανεξαρτησία τους από τους Βυζαντινούς και τους Σαρακηνούς, με την παρότρυνση του Λατίνου πατριάρχη των Ιεροσολύμων, αναγνώρισαν την πνευματική πρωτοκαθεδρία της Καθολικής Εκκλησίας (1182)· η ένωση αυτή οριστικοποιήθηκε με τη σύνοδο της Φλωρεντίας (1445). Οι Μ. μετά την ένωση διατήρησαν τα έθιμά τους, τη λειτουργία τους, το δικαίωμα γάμου των κληρικών και άλλες δοξασίες τους. Το 1854 ιδρύθηκε στη Ρώμη κολέγιο των Μ. από τον Γρηγόριο ΙB’. Μολονότι οι Μ. μιλούν την αραβική γλώσσα, χρησιμοποιούν στις θρησκευτικές τελετές τους την αραμαϊκή (αρχαία συριακή). Επικεφαλής τους έχει οριστεί ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Μάρωνα, ο οποίος φέρει τον τίτλο του πατριάρχη Αντιοχείας. Τον 19ο αι. οι Μ. γνώρισαν πολλούς διωγμούς από τους μουσουλμάνους και κυρίως από τους Τούρκους. Μετά τον διαχωρισμό του Λιβάνου από τη Συρία, ο κύριος όγκος των Μ. βρίσκεται στο λιβανικό έδαφος, ενώ περιορισμένες ομάδες Μ. υπάρχουν στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στη Νότια Αμερική και στις ΗΠΑ. Σήμερα ο αριθμός των Μ. υπολογίζεται σε περίπου 1,3 εκατ. πιστούς.
Dictionary of Greek. 2013.